بهروز حبیبی- سربازی

عکس اصلی پست ها هیچ ارتباطی با دلنوشته سربازی ندارد  و صرفا از سایت ها جمع آوری شده است

یادش بخیر خاطراتی که با آقای بهروز حبیبی همشهری خودم داشتیم ایشون دوره کد خوردند به لویزان تهران

نوشته از بهروز حبیبی

تایپ شده:

" به نام خدا

روز اول آموزش را می خواهم بنویسم ; الان وارد پادگان شدم و یه حس غریب بهم دست داده ,, از هر لحاظ که بگی دلم گرفته دوری از خانواده و شهر و ... تا که فرمانده گروهان اومد و به خطمون کرد جلو آفتاب گرما به سرم می زند و کم کم فکر من کجا و اینجا کجا به سر می زد تا که تقسیم شدیم و به گروهان 2 گردان 2 و آسایشگاه 2 اومدیم من از ورودی آسایشگاه تخت استراحتم در سمت راست پنجمین ردیف بودم در قسمت پایین  و در سمت چپم هم یه دوستی پیدا کردم به نام آقا فرزاد که اهل زنجان بود و خیلی هم پسر خوب  ولهجه زنجانی شیرین داشت و...

بقیه در ادامه مطلب...

بعد به آقا آرش  و آقا محمد رسیدم و با هم آشنا شدیم که اون دوتا اهل ارومیه بودند پسرای خوب  و با معرفت خلاصه بدون نهار مونده بودیم تا شب با یه کلوچه طاقت آوردم و نزدیکای ساعت 6 بود که ما رو دوباره به صف کردندو تا که لباس و وسایل بهداشتی و پوتین و ... بدهند و حدودا یه سه ساعتی طول کشیدو وسایلا رو نصفه و ناق دادندو اومدم آسایشگاه کمکم داشتم به محیط عادت می کردم و نزدیکای شام رسید و از گرسنگی فشارم پایین اومده بود تا که پرسیدم شام چیه از سربازان همه با یه حالتی گفتند که یه تخم مرغ و نصف سیب زمینی با یه نان لواش خشک که چهار بار آب زده بودند بهش هنوز خیس نشده بود!!!

به هر حال شام رو خوردمو ساعت 11:30 به خواب رفتیم و نزدیکای صبح ساعت 5:00  بیدار شدیم تا که صبحانه بخوریم تو روز دوم که می شد روز سه شنبه بیکار بودیم بعد صبحانه ، همش به خط می شدیم  و یه ساعتی استراحت می کردیم دیگه کم کم داشت آسایشگاه به روال می افتاد و مسئولیت پذیر می شدیم و همه چیز رو به وقت انجام می دادیم خلاصه روزای اول آموزش به خصوص 3 ، 4 روز اول یکم برام سخت بود اما دیگه کم کم داشتم عادت می کردم و دوست و رفیق پیدا می کردم و دلهره ام دیگه کم می شد ، خوب دیگه خدمت است و باید باهاش مدارا کرد و از بعضیا هم شنیده بودم خیلی دوران خوبی هست و به یاد موندنی ، امیدوارم که این 2 ماه به خوبی تموم شه!!

بهروز حبیبی

95/6/3

"